Mentor piept in boom :-(

Gistermiddag was het echt perfect vliegweer. Stralend zonnetje, zacht briesje, kortom ideaal om zelf weer lekker te starten en te landen. Dus zo gezegd zo gedaan, en met Anton naar het veld getogen. De eerste batterij ging prima, goede start, misschien een beetje te veel input op het hoogteroer, dus dat kan nog iets rustiger. De nodige loopings, vlakke achten en circuits volgden. Anton deed een tolvlucht voor. Snelheid terug laten lopen, vermogen eraf, en dan één vleugel overtrekken door met richtingroer in te sturen. Bij mij lukte dit nog niet omdat de snelheid te hoog was. Er ontstond dus een spiraalvlucht zonder overtrokken vleugels. Maar het opvangen ging goed en na een mooie aanvlucht landde ik weer zelf. Op het laatst kwam de Mentor heel mooi op een meter hoog aanvliegen, maar het laatste stukje ging toch nog wat wild naar beneden. Er bleek nog 48% in de batterij te zitten. Deze werd aan Anton's veldlader gelegd.
Anton ging even kijken of hij het nog kon met zijn T-Rex heli. Nou, hij kan het nog! Het zag er beheerst en netjes uit.
De batterij was nog niet helemaal klaar met laden, dus de tweede 4900 mAh lipo werd geplaatst, en de tweede vlucht gestart. Het eerste deel van ca. 10 minuten verliep probleemloos, ook de landing. Geheel zelf gevlogen dus weer. Omdat de lipo nog voldoende power had, besloten we er nog een rondje aan te plakken. En toen ging het mis...
Bij het aanvliegen voor de landing bleek het vliegtuig verder weg te zitten dan wij beiden dachten. Onze inschatting was dat hij ongeveer boven de sloot aan de noordkant van het veld zat. Echter langs de bomenrij vliegend, tikte de rechtervleugel een tak aan. Het hele zaakje draaide rechtsaf om de as en belandde tussen de takken... Verbaast keken we hoe de cockpit naar beneden dwarrelde en in de bosjes terecht kwam. De rest bleef hangen en zakte langzaam tussen de takken.

Wat nu? Eerst maar de spullen opbergen in de keet. We waren de enige twee piloten op het veld dus de afgang bleef ons (voorlopig) bespaard. Bij de bewuste boom gekomen, bleek het onmogelijk zonder klimtuig (en risico voor eigen leven) bij het vliegtuig te komen. We vonden de cockpit en de losgeschoten ontvangerbatterij, maar het was niet goed te zien hoe het vliegtuig geleden heeft onder de crash. Wel een heel zielig en sneu geluid, zo'n piep van de speedcontroller iedere dertig seconden...

Dus maar weer teruggelopen naar het veld. Daar hing een briefje met een telefoonnummer van een hoveniersbedrijf dat al eens vaker als reddingsdienst van vliegtuigen had gefunctioneerd. Lang verhaal kort: vandaag rond 15.00 u wordt er geklommen. Wij zijn benieuwd (niet echt) naar de schade...

Jelmer heeft inmiddels vorige week ook zelf gestart en geland dus wat dat betreft lopen we gelijk. Ik sta helaas nu wel voor in de score "foute landingen"...

EDIT: Het klimmen is gelukt, de Mentor is weer beneden. Volgens Anton valt de schade mee en is die goed reparabel. Stabilo los op de lijmnaad, stuurstangetje gebroken en een deuk in de neus. En niet te vergeten in mijn ego. ;-)

Zelf gestart en geland!

Vanmiddag na het kanoën - ja het was ook prachtig kanoweer - toch nog maar even de gelegenheid te baat genomen om te gaan vliegen. Anton ging ook en nadat hij terug gegaan was om zijn zender te halen (gelukkig merkte hij het voordat we op de snelweg zaten...) hebben we weer twee lipo's leeggelest. (Jelmer was er niet bij dit keer.)

Dit keer waren de dikke 4900 mAh batterijen aan de beurt, die ik dankzij het batterijplankje nu zelf moeiteloos kon monteren. Ook hiermee kwam de Mentor (ook wel bekend als Dementor) goed van de grond. De eerste start door Anton, omdat dit richting publiek ging. Ik nam al snel over. Omdat we midden op het veld gestart waren, liep ik onder geleiding van Anton achteruit al vliegend terug naar het pilotenvak. Daar maakte ik de inmiddels ingezette horizontale acht af. Toen een poging tot looping. Nu, om deze mooi rond te maken lukt nog niet echt. Wel een keurige halve looping met halve rol! Daarna volgden enkele dalende bochten gevolgd door een go-around op 2 à 3 meter hoogte. Daarna zette Anton de boel weer netjes aan de grond. Omdat de dikke lipo erin zat, konden we zo tussen de 13 en 15 minuten vliegen en ook terugtaxiën zonder al te zuinig te hoeven doen, met nog 33% resterend vermogen in de batterij.
Na het verwisselen wilde ik zelf wel starten, en weer kozen we een positie midden op het veld. Bij een vliegtuig met staartwiel is het even opletten dat je niet de neus in het gras boort. Je moet dus bij het aanrollen wat up geven, zodat de staart op de grond blijft. Als je snelheid maakt, zet je het hoogteroer langzaam neutraal, waarna het vliegtuig begint los te komen. Het gas staat dan inmiddels vol open. In theorie...
Wat ik fout deed, was volledig up blijven geven, waardoor hij als een gek begon te stijgen... Het lukte echter wel om te corrigeren en netjes (nou ja schokkerig stijgend) weg te draaien van de helivliegers en aanverwante personen op het veld. Dat was de eerste start. Niet geweldig maar ja, alle begin is moeilijk.
De zelfde capriolen herhaalden zich, en Anton testte het overtrekgedrag. Daarna probeerde ik dit ook. En na nog wat aanvliegrondjes oefenen ging eigenlijk te veel snelheid verloren, zodat ik besloot er een landing aan te plakken... Er was geen tijd voor Anton om te reageren. Hij riep nog wel iets als 'en nu gas erop', maar Dementor stond al met drie wielen in het gras. Niet slecht voor de eerste landing, al was het niet helemaal gepland.
Bij het weer opstarten waaide de cockpit er vanaf. Toch door de landing losgeschoten! Verder was alles OK, en er zat nog porrie in de batterij, dus ik mocht weer opstijgen en deze keer ging het veel gecontroleerder. Mooi geleidelijk kwam ik los en draaide rustig klimmend een rechterbocht. Achteruitlopend steeg ik weer op en maakte weer een mooie (hier en daar wegzakkend in de bocht) liggende acht. Op aanwijzingen van Anton eindigde ik met een vrij krappe bocht (voor mijn doen want ik houd van ruime bochten) uitlopend in een mooie dalende bocht en rustige rechte 'final'. Alleen de afwerking was nog een beetje stuiterend, maar dat is volgens Anton ook wennen aan je kist.
Al met al een super batterij: twee starts en twee landingen, de laatste vlucht dus helemaal zelf! En dat bij prachtig weer, met soms wel drie vliegtuigen in de lucht. Allemaal modellen, want de grote luchtvaart lag vandaag door de IJslandse aswolk geheel stil.

Fimpje Mentor maidenvlucht geplaatst

Op de YouTube pagina is nu het filmpje van de eerste vluchten van de Mentor (en van mij!) geplaatst. Het insluiten hier lukt niet op deze pc, dat doe ik morgen wel even.

Batterijplankje Multiplex Mentor gereed

Omdat het inzetten en uitnemen van de vliegaccu redelijk problematisch was voor mij hebben we een accuplankje ontworpen. Dit is opgebouwd uit 3 mm triplex, een satéprikker, tape en klittenband. Achterin het compartiment is een gaatje gemaakt dat met een stukje gefiguurzaagd triplex versterkt is. De batterij wordt op het plankje bevestigd en met plankje en al naar binnen geschoven. De voorkant van het plankje zit weer met klittenband op de bodem vast.



Hiermee kan de batterij veel makkelijker op zijn plaats gebracht en uitgenomen worden. Voor mensen die de Mentor nog moeten bouwen en die net zulke worstenhandjes hebben als ik, een aanrader om meteen mee te nemen. Misschien is dit handiger op te lossen als de romphelften nog niet tegen elkaar gelijmd zijn.

Mentor vliegt goed, batterij plaatsen erg lastig

Nu we inmiddels allebei een paar vluchten gemaakt hebben (nog ff zonder opstijgen en landen wegens vrij veel wind) kunnen we zeggen dat de Mentor goed vliegt. De ervaren piloot Anton vind dat hij wel iets feller op de ailerons mag reageren, maar voor mij is het fel genoeg...
Wat ik inmiddels gezien heb bij mezelf is dat ik bij het ingaan van de bocht vrij veel hoogte verlies, en soms ook in de bocht afglijd. Ik zal het toch nog iets rustiger aan moeten doen en ook op de simulator eens kijken hoe dit werkt. Maar: zowel Jelmer als ik hebben een looping gemaakt en Jelmer ook een halve rol met halve looping, en ik een hele rol! Dat was vrijdagavond. Zaterdag zijn we ook naar het veld gegaan, maar de Mentor is toen wegens te veel wind aan de grond gebleven. Anton heeft zijn 2,4 GHz set getest met zijn Acromaster en Jelmer mocht even met de Swift van Thierry spelen, zodat we toch niet voor niets gegaan zijn.

Nu zijn we bezig met het ontwerpen van een batterijplankje voor in de Mentor, want Jelmer krijgt zijn hand er wel in, maar ik niet! Het plaatsen en verwijderen van de batterij is daarom voor mij niet goed mogelijk. Een plankje onder de batterij moet dit euvel gaan verhelpen. Een goed voorbeeld van Anton zijn we nu aan het afkijken, modificeren en nabouwen.

Reactie plaatsen nu ook "Anoniem"

Wij werden aangesproken op het FMS vliegveld dat het plaatsen van een reactie op het blog mislukt was. Er moest worden ingelogd, account aanmaken etc. Dat vinden we heel jammer! Ik heb de instelling nu veranderd, zodat ook "anoniem" gereageerd kan worden. Wij vinden het uiteraard leuk als je reageert, maar hopen dat je toch je naam eronder zet.

Overigens kun je ook via het webformulier op de site reageren. Deze reactie komt niet meteen on-line. En als je wilt kun je ons ook mailen via ServoHobby [aap] Casema [punt] nl.

Laat maar komen die orkaan aan reacties!